موزه رضا عباسی در سال 1356 در مقابل دانشکده الکترونیک دانشگاه خواجه نصیر طوسی به یاد نقاش معروف کاشانی رضا عباسی نامگذاری شد. این ساختمان در اصل متعلق به نمایشگاهی از مبلمان و دکوراسیون داخلی بود که به دلیل ویژگی‌های معماری منحصربفردش برای استفاده در موزه خریداری شد. موزه رضا عباسی را می‌توان یکی از غنی‌ترین مجموعه‌های تاریخی-فرهنگی ایران دانست، بنابراین در واقع نمونه کوچکی از موزه ملی ایران است. این مجموعه شامل موادی از هزاره دوم قبل از میلاد است. تا اوایل قرن بیستم و دوره قاجاریه.
حدود 50000 قطعه در این موزه نگهداری می شود. این ساختمان سه طبقه است و رفت و آمد بازدیدکنندگان از طبقه سوم به پایین شروع می شود. آثار نگهداری شده در این موزه در پنج تالار به نمایش گذاشته شده است: تالار پیش از تاریخ (طبقه سوم)، تالار هنرهای اسلامی 1 و 2 (طبقه دوم)، تالار مینیاتور (طبقه اول)، تالار خوشنویسی (طبقه اول) و سالن نمایشگاه موقت (همکف). طبقه). نمایشگاه ها به ترتیب زمانی ارائه شده اند تا بازدیدکنندگان بتوانند روند توسعه هنر، تمدن و فرهنگ ایرانی را دنبال کنند. این سبک نمایشگاهی در بین موزه های ایران بی نظیر است. بخش حفاظت و مرمت موزه با دو آزمایشگاه و یک کارگاه، به مرمت و تعمیر نقاشی‌ها، مواد فلزی و دست‌نوشته‌ها اختصاص دارد. یکی از پیشرفته ترین کارگاه های مرمت در ایران محسوب می شود. بنابراین وظیفه آنها نه تنها مرمت اقلام موزه رضا عباسی، بلکه مرمت مصالح موزه های دیگر است. با وجود اینکه مجموعه موزه رضا عباسی شامل 50000 شی است، تنها 700 شی در تالارهای موزه به نمایش گذاشته می شود، در حالی که آثار دیگر تنها می توانند گهگاهی به نمایش درآیند.
کتابخانه موزه شامل بیش از 10000 جلد به زبان های فارسی، انگلیسی، فرانسوی و آلمانی است. این کتابخانه همچنین مشترک بیش از 50 نشریه داخلی و خارجی است. آرم موزه رضا عباسی توسط مرتضی ممیز (پدر گرافیک ایران) در سال 1355 طراحی شد.
