روز سیزدهم فروردین در فرهنگ ایرانیان به نام سیزده به در یا روز طبیعت یاد می شود. آیینی کهن و یکی از مهم ترین رسوم رایج اقوام ایرانی است. این روز در ایران تعطیل رسمی است. ایرانیان هر سال در آغاز سال نو و بهار این روز را جشن می گیرند. آنها 12 روز تعطیلات نوروز را به پیک نیک در طبیعت می گذرانند. مراسم سیزده به در با روش ها و آداب و رسوم مختلف در مناطق مختلف کشور برگزار می شود. پس از این روز، 13 روز تعطیلات نوروزی به پایان می رسد و همه چیز به روال عادی خود باز می گردد.

درباره دلایل مختلف پیدایش سیزده به در تحلیل های مختلفی وجود دارد. عدد 13 در فرهنگ اساطیری ایرانیان باستان و بسیاری از اقوام دیگر عدد بدشانسی بوده است. به همین دلیل معتقد بودند که در آن روز اتفاق ناخوشایندی رخ خواهد داد و به همین دلیل است که آن را در خارج از منزل، هرچند برای مدت کوتاهی، جشن می گیرند تا خود را از شرارت ناشی از 13 نجات دهند.

امروزه هیچ کس 13 را به عنوان یک عدد بدشانس نمی پذیرد و اکثر مردم معتقدند که این فقط یک خرافات است. بر اساس باوری دیگر، سیزدهمین روز هر ماه در تقویم سی روزه ایرانیان باستان با فرشته تیر یا تیشتر (ستاره باران) همراه بوده و روزی مبارک و فرخنده است.

در سیزده به در بر اساس فرهنگ هر منطقه مراسم مختلفی برگزار می شود که از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد: ب- بازی، ورزش، مسابقه محلی، پوشیدن لباس های سنتی، موسیقی، رقص های محلی و گروهی، خوردن سالاد با سکنجبین (از قدیمی ترین نوشیدنی های ایرانی)، پخت غذاهای محلی، انواع آش و دیگر آداب و رسوم اقوام ایرانی. بخشی دیگر از آیین های سیزده به در ریشه در برخی از باورها و فرهنگ های اساطیری دارد. ب ـ استراق سمع گفتگوها، فالگیری، رسم طنز «سیزده به در دروغ» یا گره زدن سبزه و دور انداختن سبزه که امروزه نیز در بین ایرانیان رایج است. امروزه مانند بسیاری دیگر از آیین های ایرانی، شکل باستانی و اصیل سیزده به در تغییر یافته است.