ساخت و ساز احتمالاً در سال 1606 آغاز شد و با تغییرات عمده در طراحی بین سال های 1655 و 1664 تحت نظارت اسقف اعظم دیوید به پایان رسید. کلیسای جامع شامل فضایی گنبدی است که ساختار مساجد ایرانی را به یاد می آورد. صلیبی بر گنبد بلند شده است. کلیسای جامع با یک مسجد معمولی متفاوت است، با این حال، با داشتن یک اپسی نیمه هشت ضلعی و یک طاقچه برافراشته آشنا از معماری کلیسای غربی. سازه های بیرونی کلیسای جامع، مانند دیوارها، از سنگ تراشی نسبتاً مدرن هستند و با سطوح صاف خود، در تضاد با دکوراسیون داخلی غنی هستند.

فضای داخلی با نقاشی های ظریف و کنده کاری های طلاکاری تزیین شده است و دارای پوشش های کاشی غنی است. نقاشی دیواری ظریف که در مرکز قرار گرفته است، داستان کتاب مقدس خلقت و اخراج انسان از بهشت ​​را نشان می دهد. آویز بین گنبد و دیوارهای داخلی با سرهای کروبی که با بال احاطه شده اند تزئین شده است. سقف بالای ورودی با نقوش گیاهی به سبک مینیاتور ایرانی نقاشی شده است. دیوارنگاره های داخل به دو دسته تقسیم می شوند: دیوارهای بالا صحنه هایی از زندگی حضرت عیسی مسیح را به تصویر می کشد، در حالی که دیوارهای پایینی شهدای ارمنی را به تصویر می کشند.

در حیاط کلیسای جامع برج ناقوس بزرگ و آزاد قرار دارد که در پای آن مقبره های مسیحی قرار دارد. در داخل دیوار بیرونی نیز مقبره هایی وجود دارد. در گوشه ای از حیاط، در کنار موزه و کتابخانه، یادبود قربانیان نسل کشی ارامنه در امپراتوری عثمانی (1915) قرار دارد.

این کتابخانه شامل بیش از 700 نسخه خطی است که منابع منحصر به فرد و ارزشمندی از تاریخ و هنر ارمنی قرون وسطی هستند.