موزه ملی ایران یک موزه دولتی زیر نظر وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی است. این موزه متشکل از موزه ایران باستان (ایران باستان) و موزه باستان شناسی و هنر اسلامی ایران و همچنین هشت بخش تحقیقاتی، بخش حفاظت، کتابخانه و آرشیو است. بخش‌های تحقیقاتی بر اساس دوره‌ها و موضوعات خاص باستان‌شناسی و تاریخی سازماندهی شده‌اند. این موزه بزرگترین مجموعه اشیاء باستان شناسی کشور را در خود جای داده است. این مجموعه ها از دوره پارینه سنگی تا اواخر دوره اسلامی را شامل می شود و نشان دهنده بیش از یک میلیون سال سکونت انسان و دستاوردهای فرهنگی در ایران است. جواهرات شخصی متعلق به دوران پارینه سنگی، پیکره های گلی و انسانی از جوامع روستایی اولیه، اولین شواهد فناوری اداری و نوشتار از هزاره چهارم قبل از میلاد. قبل از میلاد، حجاری‌های سنگی و سرستون‌های تخت جمشید، مجسمه برنزی در اندازه واقعی «مرد شامی» اشکانی، مومیایی طبیعی مردی به نام «مرد نمکی»، محراب ایلخانی در بهشت ​​و پر. – و نقاشی های مرکب (سیاه قلم) اثر رضا عباسی از دوره صفویه از اشیای مهم موزه است.

ایران قدیم

موزه ایران باستان اولین ساختمان در ایران است که به طور اختصاصی برای موزه طراحی و ساخته شده است. این بنا توسط معمار فرانسوی آندره گدار طراحی و بین سال های 1933 تا 1936 توسط دو سنگ تراشی ایرانی به نام های عباسعلی معمار و مراد تبریزی ساخته شد. نما و رواق آن با الهام از طاق معروف طاق کسری کتسفون یکی از معروف ترین نمونه های معماری ساسانی ساخته شده است. سنگ تراشی بنا نشان دهنده سنت ایرانی آجرسازی است.

این نمایشگاه دائمی با مساحت تقریبی 4800 متر مربع در دو طبقه و زیرزمین و شامل آثار منتخب به ترتیب زمانی از دوران پارینه سنگی پایین (تقریباً 1000000 سال پیش) تا پایان دوره ساسانی (651 میلادی) است. گالری های طبقه اول شامل اشیای ماقبل تاریخ از دوران پارینه سنگی، اپی پالئولیتیک، نوسنگی و کالکولیتیک است. گالری های طبقه همکف شامل اشیای تاریخی از عصر برنز، عیلام، عصر آهن، مادها، هخامنشی، سلوکی، اشکانی و ساسانی است.

باستان شناسی و هنر اسلامی ایران

موزه باستان شناسی و هنر اسلامی ایران با مساحت 4000 متر مربع در سه طبقه و بخشی از موزه ملی ایران است. پلان هشت ضلعی آن از کاخ ساسانی در بیشاپور الهام گرفته شده است. ساختمان موزه توسط معمار یوجین آفتاندیلیان طراحی شده است، ساخت آن در دهه 1940 آغاز شد و در دهه 1950 به پایان رسید. این ساختمان در ابتدا به عنوان موزه قوم شناسی و برای نمایشگاه های موقت مورد استفاده قرار گرفت. پس از یک دوره بازسازی، این ساختمان در سال 1996 به عنوان موزه دوران اسلامی بازگشایی شد. در تابستان 2006، مرحله دیگری از مرمت و بازسازی آغاز شد و در سال 2015 موزه جدید بازگشایی شد.

طبقه همکف به عنوان سالن نمایش و سالن نمایشگاه های موقت در نظر گرفته شده است. آثار اسلیمی به ترتیب زمانی در طبقات اول و دوم به نمایش گذاشته شده است. طبقه دوم دوره اوایل اسلامی، سلجوقی و ایلخانی را به نمایش می گذارد، در حالی که طبقه اول تالار قرآن و آثاری از دوره تیموری، صفوی، افشار، زند و قاجار را در خود جای داده است.